Waar kom jij je bed nog voor uit?
Waar kom jij je bed nog voor uit?
Deze vraag wordt wel eens gekscherend gesteld, soms nog wel vaker in de vorm: waar mag ik jou voor wakker maken? Maar het is in de huidige situatie van jongeren in coronatijd een serieuze vraag. Heb je iets om je bed voor uit te komen?
Voor een aantal jongeren is dit een vraag die steeds moeilijker is om te beantwoorden in coronatijd. Er zijn ook jongeren die floreren in deze periode. Die hun weg vinden en zich goed voelen. Hier zijn we blij mee. Toch is er ook zeker een groep waarvoor het allemaal niet zo rooskleurig is. Als ChristenUnie maken we ons zorgen om het welzijn van deze jongeren. En ik weet dat dit alles misschien wat lastig klinkt na de overvolle prinsentuin van gister want sommigen zullen zeggen: hoe zwaar hebben ze het nou echt? Nu wil ik het allesbehlave goed praten wat er gister in de prinstentuin gebeurde maar het maakt duidelijk hoe groot de behoefte is aan sociale contacten, hoe cruciaal dit is voor het welzijn van onze jongeren.
Dat er een groep jongeren is die het zwaar heeft, bleek ook uit de inspraakreacties. Jongeren die angststoornissen ontwikkelen en weken al dan niet maanden moeten wachten op hulp, jongeren voor wie naar de supermarkt gaan al beangstigend kan zijn, jongeren die worstelen met gedachten rondom suïcide. Het zijn zeer serieuze signalen die een beroep doen op ons als samenleving maar ook op ons als politici.
Want wat kunnen wij voor deze jongeren betekenen? In de bijeenkomst met de experts hoorden we over verschillende initiatieven die momenteel lopen. Als ChristenUnie zijn we hier dankbaar. Laten we zaken die goed gaan versterken. Maar er is meer nodig. Hoe kunnen we de jongeren die vastlopen nog beter bereiken? Hoe houden we oog voor elkaar? Het lijkt er toch op dat we momenteel vooral de jongeren in beeld hebben die al een zorg of hulpvraag hadden lopen. Maar hoe gaan we zorgen voor de jongeren die nog niet in beeld waren maar nu wel vastlopen?
Een aantal jongeren gaf hier zelf al een voorzetje voor en dat is iets waar wij blij mee zijn, initiatieven vanuit de doelgroep zelf! Hun oproep was simpel: Laat ons meedenken! Zo simpel als de oproep is, zo krachtig is hij tegelijkertijd. Omdat wij ons kunnen vinden in deze oproep, hebben we samen met de VVD een motie in voorbereiding waarin we het college oproepen om jongeren mee te laten denken over oplossingen, om samen te kijken naar de mogelijkheden. En wat zou het mooi zijn dat dit niet alleen nu in coronatijd plaats zal vinden maar juist ook daarna. Dat wij jongeren betrekken in de besluitvorming en plannen die over hen gaan.
Daarnaast zijn er nog een aantal onderwerpen waar wij ons zorgen over maken wanneer het gaat over de ontwikkeling en toekomst van jongeren. Het grote aan jongeren wat momenteel geen stage kan lopen en daardoor studievertraging oploopt, de feeling met het werkveld mist en de ervaringen die ze daar normaal gesproken opdoen is iets wat ons zorgen baart. Daarom de vraag aan de wethouder welke mogelijkheden zij hierin ziet om dit proces vlot te trekken? Heeft de gemeente zelf bijvoorbeeld met alle haar verschillende takken van sport dit jaar ingezet op extra stageplekken? Want we kunnen wel altijd naar de ander kijken maar wat doen we zelf?
Ook de wachtlijsten voor de hulpverlening zijn zeer zorgelijk. We zijn blij dat er meer geld vanuit de overheid hiervoor is vrijgemaakt en we horen dan ook graag wat de wethouder op lokaal niveau aan mogelijkheden ziet om de wachtlijsten terug te dringen. We begrijpen dat dit een grote vraag is, een complexe vraag maar het gaat om de generatie die nu in de bloei van hun leven hoort te staan.
Ik wil graag afsluiten met een oproep aan de jongeren die vastlopen: Zoek hulp, via je school, via vrienden, via jongerenwerkers in de wijk maar blijf niet alleen met je problemen rondlopen!
Laten we er samen voor zorgen dat jongeren weer een reden hebben om hun bed uit te komen!